تاثیر چهار روش آموزش مشاهده ای بر سطح یادگیری شناختی و حرکتی مهارت بالانس ژیمناستیک

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر چهار روش آموزش مشاهده ای بر سطح اکتساب و یادداری شناختی همچنین اکتساب و یادداری حرکتیِ مهارت بالانس ژیمناستیک بود. به همین منظور 68 نفر دانشجویِ پسر دانشگاه شهید چمران که واحد تربیت بدنی عمومی را انتخاب کرده بودند، و هیچ تجربه تخصصی از مهارت-های ژیمناستیک را نداشتند، به روش تصادفی ساده انتخاب و در4 گروه: 1) گروه مشاهده مدل زنده 2) گروه مشاهده مدل زنده و توضیح شفاهی 3) گروه مشاهده مدل انیمیشن و توضیح شفاهی و 4) گروه ترکیبی مشاهده مدل زنده و انیمیشن به همراه توضیح شفاهی قرار گرفتند. آموزش مختص به هر یک از گروه ها به مدت سه هفته، هر هفته سه جلسه ارائه شد، و بعد از هر جلسه آموزش، همه آزمودنی ها به طور یکسان 10 بار اجرای مهارت بالانس را تمرین کردند. یک ساعت بعد از آخرین جلسه آموزش و تمرین آزمون اکتساب و 48 ساعت بعد آزمون یادداری به عمل آمد. سطح شناختی آزمودنی ها از طریق پرسش نامه کامپیوتیز و تئودراکو (2006) به دست آمد، که پایایی آن%76گزارش شد. و سطح حرکتی آزمودنی ها از طریق میانگین امتیاز 6 بار اجرای مهارت بالانس به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح اطمینان (0/05=p) انجام شد، که نتایج آزمون اندازه گیری مکرر نشان داد که هر چهار روش آموزشی به طور معنی-داری باعث بهبود سطح شناختی و حرکتی مهارت بالانس در مرحله اکتساب و یادداری شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که سطح شناختی آزمودنی های گروه اول(مشاهده مدل زنده) در آزمون های اکتساب و یادداری به طور معناداری ضعیف تر از گروه های دیگر بود ولی بین گروه های دیگر تفاوت معنی داری یافت نشد، همچنین سطح حرکتی(اجراء) آزمودنی های گروه چهارم (گروه ترکیبی)در آزمون های اکتساب و یادداری به طور معنی داری بهتر از گروه های دیگر بود.